“Maar moeten we het niet hebben over tepelkloven? Spruw? Tepelhoedjes?”
De vrouw van het consultatiebureau keek me verbaasd aan. “Borstvoeding is iets heel natuurlijks. Mocht het écht niet lukken, dan kun je altijd nog hulp inschakelen.”
Borstvoedingsbijeenkomst voor aanstaande ouders heette de cursus.
Ik was zwanger van James en had net anderhalf uur romantische filmpjes over borstvoeding gekeken. Wist je dat een baby uit zichzelf naar de borst kruipt, nadat hij is geboren? Nou ja, in voorlichtingsfilmpjes dan.
Een aantal maanden later blijkt mijn realiteit anders.
Na de spoedkeizersnede weigert het ziekenhuis mij een kolf te brengen. “Die borstvoeding komt wel op gang hoor mevrouw.”
Na 48 uur moet James met spoed naar de Intensive Care. Twee verplegers rennen weg met mijn baby, in een plastic bak op wieltjes. Zijn bloedsuiker is te laag. En hij moet aan het infuus: te weinig gedronken.
Na 4 dagen mogen we eindelijk naar huis. Maar die borstvoeding komt niet vanzelf op gang. Wekenlang voed én kolf ik om de 3 uur. Omdat ik m’n bevalling al mislukt vond, ben ik vastberaden om die borstvoeding wel te laten lukken.
De lactatiekundige komt 3 keer langs
Tepelkloven, spruw en tepelhoedjes: ik heb er geen cursus voor nodig. Inmiddels weet ik alles uit ervaring.
Na 10 uitputtende weken wordt James’ tongriempje gekliefd. Eigenlijk niet nodig, volgens de lactatiekundige: “Dat is zo’n modeverschijnsel, ineens hebben alle baby’s een te korte tongriem.”
Gelukkig durf ik voor het eerst op m’n moederinstinct te vertrouwen en dring ik aan. Daarna verloopt borstvoeding eindelijk zoals de natuur het bedoeld heeft. Met een tevreden baby en een iets minder vermoeide moeder.
Een beetje traumatisch was het wel
Die eerste 3 maanden. Ik doe m’n uiterste best, maar ik heb steeds het gevoel dat mijn lichaam me wéér in de steek laat, net als bij de bevalling. Dat ik een waardeloze moeder ben.
Na de ziekenhuisopname ben ik als de dood dat James weer te weinig binnenkrijgt. Daarom hou ik een schema bij. Tot op de minuut en de milliliter:
Woensdag.
11:53.
11 minuten links, 7 minuten rechts.
12 minuten gekolfd, 73 milliliter.
Als ik er aan terug denk, kan ik nóg huilen
Soms geef ik 8 keer de borst, meestal wel zo’n 14 keer per dag. Mijn lijf en hoofd zitten vol spanning. En terwijl mijn baby drinkt grijp ik ik pen en papier om alles te noteren.
Wat wens ik mezelf en andere moeders een andere ervaring toe
Met vertrouwen in jezelf en je kind. Met de voeding als rustmoment. Om te ontspannen en van elkaar te genieten..
Het Borstvoedingsboekje kan je daarbij helpen. Er staat in waarom borstvoeding makkelijk, maar tegelijk ook moeilijk kan zijn. Het beschrijft de meest gebruikte voedingshoudingen. En je leest eerlijke tips en informatie over je borsten, voeding voor jou en doorslapen.
Bovendien zijn er 100 pagina’s om je voedingen en kolfsessies bij te houden. Kirstin en Fidessa, de makers van het boekje, vertellen waarom dat voor veel moeders wél een goed idee is: “De meeste moeders hebben 3 maanden nodig hebben om de borstvoeding op de rit te krijgen. In het begin ben je vaak zo moe, dat je echt niet meer weet welke borst je als laatste gaf. Met kleine aantekeningen krijg je meer inzicht in de voedingstijden en hoeveel je baby drinkt. Zo geef je misschien met meer zelfvertrouwen borstvoeding.”
Daarom heeft iedere pagina ook ruimte voor memoires
Voor een gedachte of een gevoel over die dag. Of voor iets wat je met je baby meemaakt. En dat maakt nou net het verschil tussen mijn Excel-tabellen en het Borstvoedingsboekje.
En als het allemaal niet zo makkelijk gaat, kom je wellicht eerder op het idee om hulp te vragen: aan je moeder, een vriendin, je verloskundige of een lactatiekundige. Of lees realistische informatie over borstvoeding op de websites die ook in het Borstvoedingsboekje vermeld staan:
Want moeder zijn en borstvoeding geven gaan niet altijd vanzelf. En dat is heel natuurlijk.
Het Borstvoedingsboekje is een initiatief van Kirstin Hanssen en Fidessa Docters van Leeuwen. In 2015 werd de tweede zoon van Kirstin geboren. Was borstvoeding geven bij Kirstin’s eerste kindje nog een moeizaam proces, bij de zoon nummer twee ging het er veel soepeler aan toe.
Het ontbreken van een behulpzaam en voorgedrukt naslagwerkje om de voedingen en mijlpalen van Kirstin’s kindje bij te houden en vast te leggen stimuleerden haar en Fidessa om samen het Borstvoedingsboekje te creëren.
Het Borstvoedingsboekje is voor € 12,99 o.a. te koop bij borstvoedingscentra en via www.borstvoedingsboekje.nl.
6 comments
Wat een geweldig idee, dat boekje!
Ja fijn he. Het is een lief, behulpzaam boekje. Best fijn en nodig in die eerste maanden!
Ik vind het prachtig dat er meer geluid komt rondom de ‘natuurlijkheid’ van borstvoeding! Geeft mij ook weer een sterker gevoel. En het boekje ziet er leuk en hulpvol uit. Toen ik het las kwam wel de gedachte in me op: ‘dit zouden ze in een app moeten zetten’. Ik werkte met een Engelse nursing app, heel handig en fijn. Maar zonder extra (holistische) tips of info. Nouja, dat wilde ik even delen.
Groetjes Lotte
Ja fijn he Lotte. En belangrijk ook! Ja, ik heb ook verschillende apps geprobeerd, maar ze zijn allemaal vrij kil. Maar ik denk dat ik bij een volgend kindje zou proberen om zonder telefoon in de buurt te voeden. Er staan ook tips in dit boekje om meer mindfull te voeden, dus dat het een rustmoment voor jezelf wordt. En in de nacht is het licht van je telefoon ook niet goed als je daarna lekker wil slapen. Dus voor- en nadelen. Maar helemaal eens dat de holistische kijk wat meer in moderne toepassingen naar voren mag komen!
Ontzettend herkenbaar! Ik ben inmiddels op de kop af 5 maanden aan het ‘klooien’… Tongriempje, spruw, borstontsteking, continue de spanning krijgt hij wel genoeg, weinig slapen want om de 3 uur voeden. Dan gaat het weer een weekje goed dus we hebben weer hoop. Maar vanzelfsprekend nee helaas niet.
Ik twijfel op dit moment ook erg of ik door moet gaan, want ik merk dat ik er zelf ontzettend gestresst en doodmoe van wordt. Maar ik had mezelf minimaal die 6 maanden ten doel gesteld. Hoop echt dat het nog gaat lukken.
Bij mijn eerste ging de borstvoeding ondanks de keizersnede redelijk vanzelf dus ik weet hoe het ook kan.
Nou ja we gaan nog even door ????
Oh wat is het hard werken he Maud. Het blijft lastig om daarin een keuze te maken. Het liefst zo lang mogelijk borstvoeding, maar je moet er zelf niet aan onderdoor gaan. Ik vond het heel moeilijk om te stoppen, want ik wilde het niet, maar ik voelde me daarna snel zoveel beter en opgeluchter. En een relaxtere moeder, ook wat waard. Zet ‘m op, maar pas op jezelf!