Traktatie James 2 jaar

Nee hè. Ben ik ineens toch zo’n moeder.

Die in de stress schiet als haar kind moet trakteren.

Mijn eisenlijst is lang. Ik wil dat de traktatie gezond is. En geschikt voor alle kinderen. Dat betekent zonder gluten, lactose of noten. Als er een cadeautje bij zit, dan graag iets wat duurzaam geproduceerd is. En misschien wel het allerbelangrijkste: Ik wil dat de traktatie er leuk uit ziet. Pinterestwaardig als het even kan.

Pinterestwaardig?

Yes. I said it out loud. Ik wil dat de traktatie mooi genoeg is om de foto’s op Pinterest te delen. En op Instagram.

Niet dat James daar iets om geeft. Hij is de traktatie van vorig jaar al lang weer vergeten. Dat heeft ook voordelen. Zo kies ik dit jaar zonder schuldgevoel wéér voor doosjes rozijnen. Die rechthoekige vormen verwerk je het makkelijkst tot 16 mini-surprises. Verder gebruik ik zoveel mogelijk spullen die al in mijn voorraadkast liggen: kartonnen labels, stempels, touw en vloeipapier. Niet allemaal van duurzame afkomst helaas. Aan de andere kant: Ik heb de traktaties niet als excuus gebruikt om een nieuwe voorraad knutselmateriaal in te slaan, hoera.

Nog even over die rozijnen

Neem je wel de ongezwavelde?

Rozijnen zijn gedroogde druiven. Die worden vaak gezwaveld, zo blijven ze langer goed. So far so good. Maar een teveel aan zwaveloxide of sulfiet kan hoofdpijn, maagklachten of misselijkheid veroorzaken.

Rozijnen met sulfiet zijn eenvoudig te vinden. Het staat altijd op de verpakking als het erin zit, dat is verplicht. Maar rozijnen zonder sulfiet zijn gelukkig ook goed verkrijgbaar. Bijvoorbeeld de doosjes rozijnen van Albert Heijn eigen merk. Biologische rozijnen bevatten zelden sulfiet, dus ook bij Ekoplaza of Marqt kun je terecht.

Verder met wat feestelijks: de traktatie

Na de rozijnenselectie was het maken van de suprise vrij eenvoudig. Ik stempelde James 2 jaar op alle labels. Daarna pakte ik de rozijntjes in met vloeipapier. Ik kocht een dierentuin vol wilde dieren bij HEMA en bond met vliegertouw een doosje op hun rug. Klaar.

En ja, in de ideale wereld kocht ik voor alle kinderen een handbeschilderd houten Ostheimer beest. Helaas, James wou z’n zakgeld niet inleveren.

Beeld: www.lauraenjames.com