Ik ben er weer

Tenminste, mijn zwangerschapsverlof is afgelopen.

Of ik alweer echt mezelf ben? Wat denk je zelf, met een baby die 12 keer per dag drinkt en een 3-jarige die de hele dag waarom? vraagt…

Word je ooit echt weer jezelf, als je een kindje krijgt?

Geestelijk én lichamelijk. Ik denk het niet. Je groeit en je verandert. Soms vind ik dat moeilijk, maar meestal enorm de moeite waard.

Vanaf 28 april 2017 zijn we met z’n vieren.

Jeroen & Laura, James & Luc

Het was opnieuw een pittige bevalling, maar ik ben dankbaar dat ik het heb aangedurfd. En dat ik de juiste mensen om me heen heb verzameld om er een onvergetelijke ervaring van te maken. Deze keer op een positieve manier.

Ik ben zo blij dat Luc er is. En dat het zo fijn is met z’n vieren.

En wat heb ik weer veel geleerd, ook al is hij mijn tweede

Over navelveters en placenta’s. Over draagdoeken en doula’s. Maar ook hoe het beleid in ziekenhuizen kan bijdraaien in 3 jaar. Gelukkig maar.

Wat me ook opviel: het is in 2017 een stuk makkelijker om je kraamtijd groen door te komen. Want er zijn zoveel mooie groene merken en initiatieven bijgekomen de afgelopen 3 jaar.

Aan de slag dus

Om al die informatie op te schrijven en te delen, zodat iedereen die dat wil ook mooie en fijne groene keuzes kan maken.

Hier op www.lauraenjames.com komende week blogposts over duurzame kinderkamers, een prachtige babygym en mijn ervaring met een draagconsult. En dat is nog niet alles…

Ik ga de komende maanden ook hard werken aan een nieuw platform voor zwangere vrouwen

In die fase van je leven maak je een hoop keuzes. Voor een verloskundige, kinderwagen en babykamer. En daar help ik graag bij. Met een eerlijk verhaal, zodat je zelf je eigen keuzes kunt maken. Wel groen, geen gedoe dus.

Ik ben er weer op www.lauraenjames.com

En ik heb er zin in! Als moeder van 2 lieve stoere jongens én als groene curator heb ik nog zoveel te vertellen.

Leuk als je weer met me meeleest. En laat het vooral weten als je nog groene vragen hebt, dan ga ik er mee aan de slag.

 

De foto’s bij dit artikel zijn gemaakt door Hanke Arkenbout.