Waarom de leidsters op James z’n kinderopvang helden zijn

25 januari 12:21. De kinderopvang belt. ‘Niet schrikken, maar….’ M’n hart stond even stil vorige week maandag. Tijdens het middageten viel James van zijn stoel, omdat hij een aanval had. Wat is thuis ineens ver weg, als James met de ambulance naar het ziekenhuis wordt gebracht…

Al eerder wilde ik een blog schrijven over hoe blij ik ben met James z’n kinderopvang. Het personeel is er lief en professioneel. Tweetalig zelfs, Nederlands en Engels. James krijgt er iedere middag een versbereide biologische warme maaltijd. En hij gaat er altijd zingend naartoe. Maar een dankjewel-blog uit het niets voelde een beetje overdreven, een beetje Amerikaans. Thank you sooooo much met drie dikke luchtkussen, maar zonder inhoud.

Take care

Nu is de dankjewel-blog er toch. Na vorige week maandag ben ik nog dankbaarder voor de lieve teachers van James z’n kinderopvang. En dat zit ‘m niet alleen in Engelse kinderliedjes of biologische rozijnen. Zij zorgden ervoor dat James rustig bleef, toen ik er niet was. Één van hen ging mee in de ambulance naar het ziekenhuis. Haar collega’s gaven een tas mee, met z’n jas, speentje, pampers en billendoekjes. In het ziekenhuis was hij geen moment alleen. Ik vond het verschrikkelijk dat ik er niet was. Maar al die tijd had hij vertrouwde gezichten om zich heen en werd er goed voor hem gezorgd. En daar ben ik heel dankbaar voor.

Daarom gaat James naar de kinderopvang

Zoals je wellicht weet maak ik zoveel mogelijk natuurlijke keuzes. Daarom heb ik tijdens mijn zwangerschap overwogen om thuis te blijven, als James er eenmaal zou zijn. Goed voor de hechting en een veilige basis. Maar werken vind ik ook leuk. En ik heb ondervonden dat het cliché een gelukkige moeder is een goede moeder voor mij geldt. Jeroen en ik zijn ieder een dag thuis bij James en de overige 3 dagen gaat hij naar de opvang. Het resultaat? Voor ons alledrie het beste van twee werelden. Jeroen en ik doen ons werk met plezier en James speelt graag met andere kinderen. Hij leert elke dag iets nieuws, zo kan hij nu Old MacDonald zingen: hieja hieja wow. En hij stapt stoerder de wereld in dan ik ooit durfde.

Thank you!

In dit verhaal zijn de teachers van James z’n kinderopvang onmisbaar. Door hun warmte voelt hij zich veilig. En heeft hij de ruimte om te zingen, te spelen en nieuwe dingen te leren. En door hun professionaliteit laat ik James met een gerust hart bij hen achter. Dankjewel team Villa Bloom, dat jullie altijd zo goed voor James zorgen!

En James?

Met hem gaat het hartstikke goed. De aanval bleek een koortsstuip te zijn. Ik weet – een week later – alles van koortsstuipen. Lieve ouders en opvangleidsters, knoop in je oren: Mocht jouw kind of een kind in de groep het ooit krijgen, het ziet er naar uit, maar is in principe ongevaarlijk. Dit mantra herhaal ik dagelijks tegen mezelf. In het ziekenhuis dachten ze er ook zo over: Dezelfde middag mochten we James weer mee naar huis nemen. Vorige week deden we rustig aan, maar gisteren mocht hij weer. Spelen, zingen en leren bij de kinderopvang.